1. Ocena osobowości nauczyciela – próba rozstrzygnięcia, czy w procesie dydaktyczno - wychowawczym ważniejszą rolę odgrywa osobowość czy umiejętności zawodowe.

2. Style postępowania wychowawcy wobec uczniów – dwa przeciwstawne style: demokratyczny i autokratyczny i ich zależności w stosunku do motywacji.

3. Poszukiwanie zależności między cechami osobowości a rezultatami uzyskiwanymi przez uczniów – przyjęto pogląd, że wartości właściwości osobowych nauczyciela należy oceniać w konfrontacji z terenem jego działalności czy wychowankami.

4. Struktury poznawcze osobowości – analiza od strony istniejących w psychice nauczyciela kategorii i wymiarów spostrzegania, charakteryzowania i oceniania uczniów (osiągnięcia szkolne, posłuszeństwo i uspołecznienie).

5. Postawy wobec uczniów:

• Podejście „nadawczo – opiekuńcze” - polega na sztywnym sposobie ustosunkowania wobec uczniów (presja wychowawcza; szkoła jako instytucja autokratyczna).

• Podejście „humanistyczne” - eksponuje samodyscyplinę ucznia, indywidualny rozwój, dla nauczyciela – inspiracja, motywacja.

1. Emocjonalny stosunek do uczniów.

Trzy układy związków wg Zaborowskiego:

• Wzajemnej życzliwości – nauczyciel darzy uczniów szacunkiem, sympatią, uczniowie zaś odzwierciedlają to uczucie.

• Konfliktowy – wzajemne postawy negatywne; wynika on z tego, że nauczyciel nie lubi uczniów, traktuje ich niechętnie, czasem wrogo, więc i oni odwzajemniają się tym samym.

• Neutralny – postawy względnie obojętne; postawa nieczuła utrudnia powstanie silniejszej motywacji do nauki i przestrzegania dyscypliny szkolnej.

Style kierowania grupą:

• Autokrata:

• surowy autokrata – wymaga bezwzględnego posłuszeństwa, osoba dominująca, władcza

• życzliwy autokrata – nie uświadamia sobie tego, że jest autokratą, narzuca własny styl pracy

• Demokrata – partnerstwo, nie narzuca własnego zdania, żyje problemami grupy.

• Liberał – jest niezdecydowany, niepewny, podejmuje działanie kiedy jest to konieczne.