Śledź nas na:



Pedeutologia - geneza

Pedeutologia – pajdeutes – nauczyciel, logos – słowa, wiedza.

Wg Okonia:

Pedeutologia – usamodzielniający się dział pedagogiki, którego przedmiotem są zagadnienia dotyczące nauczycieli, jak osobowość nauczyciela, dobór kandydatów do zawodu nauczycielskiego, kształcenie i doskonalenie nauczycieli, ich praca zawodowa.

Pedeutologia – obszar interdyscyplinarny, subdyscyplina pedagogiki powstała w wyniku intensywnego rozwoju szkoły, domagającego się wiedzy o nauczycielu, jego kształcenia i doskonalenia.

 

Kierunki badań pedeutologicznych:

 

  • historyczno – porównawcze (kształcenie i dziejowy rozwój zawodu nauczyciela)

  • psychologiczno – pedagogiczne (dotyczą badań nad osobowością, postawy, stosunki personalne)

  • socjologiczno – pedagogiczne (dotyczy badań nad nauczycielstwem jako grupą społeczną; status, rola, funkcje nauczyciela w środowisku lokalnym)

  • komparatystyczne (porównania z innymi krajami, tendencje rozwojowe)

  • podejmujące problemy szczegółowe (dotyczące efektywności pracy)

 

Wg Kwaśnicy:

Kształcenie – wyposażanie kandydatów na nauczycieli w pełne kwalifikacje zawodowe.

 

Dokształcanie nauczycieli – uzupełnianie tych kwalifikacji prowadzące do pełnego przygotowania zawodowego.

 

Doskonalenie nauczycieli – dostarczenie nauczycielom wiedzy i takich umiejętności, które pozwolą wzbogacić pełne kwalifikacje i wykroczyć poza nie.

 

Współczesne znaczenia pojęcia pedeutologia:

  1. Jako nauka – odwołuje się do ontologii badanego przedmiotu i z niej wyprowadza własną metodę badawczą. Metoda jest funkcją problemu i właściwości ontycznych przedmiotu badań.

  • Relacyjność – nauczyciel zawsze pozostaje w określonej relacji z uczniem jako podmiotem wychowania; poza tym układem nauczyciel jako przedmiot badań nie istnieje:

    monolog – uczeń pełni rolę słuchacza, nauczyciel - władca, autokrata

    dialog – uczeń i nauczyciel zajmują pozycje na przeciwko siebie, są partnerami

    dialogiczność – nauczyciel i uczeń obok siebie, współbycie, partnerstwo

  • Oporność – wobec parametrów i wskaźników liczbowych (należy je rozpatrywać w kategoriach np. obserwacji wnętrza).

  • Potencjalność – nauczyciel jest wiecznym uczniem (dobór i wybór własnej orientacji życiowej).

  • Nieprzewidywalność – zachowania nie da się w pełni wytłumaczyć.

  • Istnienie w zawieszeniu – ciągłe dylematy np. dyscyplina czy luz.

  1. Jako refleksja filozoficzna – nawiązuje do źródeł wywodzących się z filozoficznych pytań o człowieka i jego miejsce w świecie.

  2. Jako wiedza o nauczycielu – wiedzę określa jako zespół przekonań i przeświadczeń zobiektywizowanych i utrwalonych w społecznej świadomości.



Zobacz także